Ik ben iemand die over een flinke dosis doorzettingsvermogen beschikt. Dat wordt doorgaans erg gewaardeerd in mensen. Bijvoorbeeld door ouders, leraren, werkgevers. En het is ook een mooie eigenschap, absoluut!
Over het algemeen legt mijn doorzettingsvermogen me geen windeieren. Het kan echter ook vervelend worden, wanneer ik hierin doorschiet. Dan ga ik langer door dan nodig is, dan goed voor me is. Hoewel de signalen er zijn om het wat rustiger aan te doen of iets anders te proberen of zelfs te stoppen.
Die signalen zijn meestal niet zo fijn, wel heel duidelijk: het kan uiteenlopen van vermoeidheid tot irritatie, van buikpijn tot concentratieproblemen, van hoofdpijn tot chagrijnigheid. Het kan soms best een kunst zijn om me hier gewoon aan over te geven en te stoppen met doorgaan. Te stoppen met vechten tegen dat wat er is.
Vandaag heb ik geen topdag. Ik voel me bepaald niet lekker, een beetje ”under the weather” zoals de Engelsen zeggen. Terwijl ik me vanochtend prima voelde toen ik opstond. Ik heb zelfs heerlijk en keurig acht uur geslapen! Maar ja, niet doodziek, dus er moet gewoon gewerkt worden!
Zoals wel vaker begon ik de dag met yoga. De les van vandaag had als thema ”overgave”. Nou, daar heb ik dus wel wat mee…Eerlijk gezegd denk ik meestal bij dat woord (wordt veel over geschreven dus ik kom het vaak tegen) en zeker op momenten zoals vandaag: ”Rot op met je overgave! Wat een soft gedoe”. Terwijl ik wel beter weet..ik doe niet voor niets aan yoga:)
Tijdens de yogales kon ik me prima overgeven aan de oefeningen en herhaalde ik een aantal keren braaf hardop: ”Ik geef me over aan dat wat is”. Nu vind ik yoga geweldig en ik doe het al jaren, dus dit was niet zo moeilijk.
Welnu, een aantal uren later blijkt dat ik helemaal geen zin heb om een blog te schrijven, zoals gepland staat voor vandaag. Ook geen inspiratie trouwens. Komt dat even beroerd uit! Hmm, nu wordt het lastiger..
Nu kan ik gaan zitten balen, streng voor mezelf zijn en me suf piekeren over een goed onderwerp voor mijn blog of…niet.
In het kader van het thema overgave, heb ik ervoor gekozen om me over te geven aan dat wat er is. Go with the flow. Ja, heus. Ik kan het wel.
Hoe? Door even rust te nemen, de laptop opzij te leggen en stil te zijn. Mediteren, met mijn aandacht naar mijn lijf te gaan en te voelen wat daar aanwezig is. Daarna voelde ik me meteen al een stuk beter. Fysiek voelde ik me nog steeds beroerd, maar de vervelende gevoelens van moeten en frustratie etc. verdwenen als sneeuw voor de zon. En het werd me duidelijk dat ik heel erg behoefte heb om gas terug te nemen en gewoon wat aan te rommelen in huis. Niet doen wat moet, maar doen wat nu goed voelt. Dan maar geen blog.
En terwijl ik dat deed, kwam het idee om gewoon (hoe simpel kan het zijn?!) hierover te schrijven. Want ik ben natuurlijk niet de enige die geneigd is zich te verzetten tegen dat wat zich aandient en vast te houden aan het oorspronkelijke plan. Aan dat wat MOET.
Och, wat moeten we vaak veel van onszelf! Ja toch, niet dan? Als je niet uitkijkt, ga je maar door. En het is maar de vraag of je al die dingen die je moet van jezelf, echt, echt, echt moet. Maar goed, hierover schreef ik trouwens al eens een blog.
Dit blog was overigens zo geschreven. Grappig hoe dat werkt.
Als je weerstand voelt, zoals ik vandaag, dan is het enige dat nodig is simpelweg dit: aandacht geven aan die signalen, stilstaan bij wat je voelt, bij wat er in jou leeft. Door het te negeren of er tegen te vechten (wat we vaak doen), wordt het namelijk alleen maar erger. Simpelweg accepteren.
Bevalt best goed!
En jij, ben jij ook zo’n doorzetter? Herken je wat ik beschrijf? Kijk dan eens of je dit kunt toepassen. Even een pas op de plaats maken en aandacht geven aan wat je voelt, aan dat wat er nu is. Niets meer en niets minder.
Wil je hier hulp bij of eens van gedachten wisselen, vraag dan een gratis start up sessie aan!