”Ja, klinkt leuk hoor, dat in verbinding zijn met je ware natuur. Maar mij lukt het echt totaal niet! Hoe doe je dat in vredesnaam?!”
Ik hoorde de frustratie in haar stem. En ik begreep het maar al te goed.
Het klinkt inderdaad heel leuk om in verbinding te zijn met je ware natuur. En dat is het ook. Echter, het is een misverstand dat je dat hupsakee met één vingerknip bereikt. En ook dat je constant helemaal 100% in verbinding kunt zijn met je ware zelf. Dikke, vette tegenvaller misschien. Sorry daarvoor.
Momenten van verbinding
Het is geen constante, net zoals geluk dat ook niet is. Waarover ook de nodige misverstanden bestaan trouwens. Volgens mij kun je momenten ervaren dat je helemaal in verbinding bent met je ware zelf. En hoe bewuster je bent van wat van jou is en wat niet, van je emoties en gevoelens, wat onzin is en wat waar is, wat bij je past en wat niet etc., hoe vaker die momenten voorkomen. En hoe langer ze duren. Je kunt dan ook bewust keuzes gaan maken: waar zeg ik ja tegen, wat voor werk wil ik doen, met wat voor mensen wil ik omgaan? Het is vooral een kwestie van bewustwording.
Maar wat als je nou echt even (of iets langer dan dat) echt totaal de verbinding met jezelf kwijt bent? Dat je voelt dat je in de knoop zit met jezelf, dat je merkt dat je niet de leukste persoon bent die je kunt zijn op dit moment en je je ergert aan jezelf. Dat je frustratie, onrust, angst, een gevoel van machteloosheid ervaart? Hoe ga je daar mee om?
Misschien weet je al wat ik ga zeggen..just let it be.
Hoe ellendig het ook is (trust me, I know!), hoe moeilijk en pijnlijk ook: ga er vooral niet tegen vechten. Want dat gevecht zul je verliezen. En dan ben je volledig uitgeput, want dat kost bakken met energie.
Ik bedoel niet dat je het moet omarmen in de zin van: ”jee, dit hoort ook bij het leven, jippie joh”. Ik snap heus dat je niet staat te trappelen. Ik bedoel meer in de trant van:”getverdegetver, dit is ECHT niet leuk! En het is wat het is op dit moment”. Snap je het verschil? Vaak hebben we er een oordeel over, willen we ons niet zo voelen en duwen we het vervelende gevoel weg. En dat werkt juist averechts. Dus voel wat je voelt, accepteer het als iets helemaal ruk voelt.
Hoe streng ben je voor jezelf?
Wat ook heel belangrijk is, is dat je mild naar jezelf kunt zijn. We willen onszelf nog wel eens afstraffen omdat we lopen te worstelen en niet ons-allerleukste-zelf zijn. Ik zelf heb mij in het verleden in zo’n situatie regelmatig op de kop gegeven: ”ik ben echt niet gezellig nu, wat ben ik ook een %#! Je raadt het: dat helpt dus totaal NIET!
Makkelijker gezegd dan gedaan (maar dat geldt voor alles) maar probeer te reageren naar jezelf zoals je dat bij je beste vriendin zou doen. Je bent ook maar een mens en je hebt het even moeilijk. Dat mag! En weet dat je ECHT NIET de enige bent. In de gekke, snelle, chaotische wereld waarin we tegenwoordig leven wordt het ons nou eenmaal vrij moeilijk gemaakt om in verbinding te zijn. Helaas. De meeste mensen zijn totaal niet in verbinding met zichzelf. En dat maakt de verbinding met anderen ook lastig.
Wat ik vervolgens doe in zo’n situatie, is dat ik stop met waar ik mee bezig ben. Want dat gaat vaak moeizaam als ik zo aan het hannesen ben, alles kost me dan zoveel energie. Dan kan ik beter een pauze inlassen.
Meestal ga ik de natuur in, even wandelen, mijn hoofd laten doorwaaien. Want van al dat gepieker wordt het niet beter. Dat helpt mij altijd enorm. Niet dat ik daarna meteen 100% zen ben, maar ik ervaar dan wel meer ruimte en rust. Ik kan het gevoel van frustratie er beter laten zijn, zonder oordeel. En dat maakt dat gevoel al minder hevig.
Nu is het altijd fijn en goed om tijd door te brengen in de natuur, dus dat zou ik iedereen willen aanraden, maar doe vooral iets wat je leuk vindt en je ontspanning biedt. Even lezen, een film kijken, breien, zingen of wat dan ook.
Sporten kan ook enorm helpen. Even de frustratie afreageren:) Sporten (of eigenlijk: bewegen) is sowieso altijd goed om meer in je lijf te raken en minder in je hoofd te blijven hangen.
Lijden = pijn x weerstand
Dit zijn zo wat tips die mij helpen. Weet dat dit erbij hoort. Alles is altijd in beweging, de mindere momenten horen er ook bij maar gaan echt weer voorbij. Al denk je soms misschien dat je de enige bent en het NOOIT anders zal worden!
Je weet wat ze zeggen: het is niet de pijn zelf die het ergst is, maar ons verzet ertegen die het meeste lijden veroorzaakt.
En uiteraard is het ook verstandig om, als het je is gelukt om niet in gevecht te gaan en de situatie op dat moment te accepteren zoals die is en goed voor jezelf te zorgen, op enig moment eens goed te kijken naar wat je doet dat maakt dat je je niet in verbinding voelt. Wat doe je dat jou (te)veel energie kost, dat niet bij je past, dat je doet uit verplichting? Welke gedachten heb je, welke keuzes maak je, hoe voel je je etc. Want als je daar meer inzicht in hebt, kun je andere keuzes maken.
Ik ben benieuwd of dit herkenbaar voor je is. Dat kan haast niet anders, want hier lopen we echt allemaal wel eens tegenaan.
Misschien heb jij nog tips die je wilt delen? Leuk als je een reactie achter laat!