Stel: je ziet ergens kinderen vrolijk spelen en heel veel plezier hebben. De energie en de lol en onbevangenheid spatten er vanaf!
En jij ziet het aan en denkt: ”Ach, wat heerlijk! Ik zou ook wel weer eens zoveel lol willen hebben en lekker gek doen”.
Herkenbaar?
Welnu, ik heb nieuws voor je: dat kan! Het komt alleen vaak niet bij ons op..
Nooit te oud om te spelen
Kijk, we kunnen niet terug in de tijd. De onbevangenheid en zorgeloosheid van toen krijg je nooit meer terug. Maar dat we volwassen zijn, betekent nog niet dat we zijn uitgespeeld. Dat lijken veel mensen te denken, maar dat is toch echt een heel groot misverstand! We zijn nooit te oud om te spelen!
Soms hoor ik cliënten wel eens zuchten: ”Pff, wanneer ben ik zo serieus geworden? Waar zijn de lol en het avontuur gebleven?
Vaak is het een kwestie van teveel opgaan in de waan van de dag, de verplichtingen, alle dagelijkse beslommeringen etc. Je kent het wel. We vergeten soms gewoon om lol te hebben en eens wat minder serieus te zijn. Je hoeft niet altijd zo serieus te zijn he?
Het kind in jou
Iedereen heeft een innerlijk kind. Dat kind kan verschillende gemoedstoestanden hebben. Maar de natuurlijke staat van dat kind is: plezier! Spelen, genieten, lol hebben!
Wanneer je bij jezelf verzucht dat het allemaal wel eens wat minder serieus mag, dan is het de hoogste tijd om eens contact te maken met jouw innerlijk kind.
De kans is groot dat hij of zij niet gelukkig is, omdat het te weinig aandacht krijgt en hunkert naar spelen en plezier hebben. Het enige dat jouw innerlijk kind nodig heeft, is aandacht.
Nu weet ik dat het niet voor iedereen zo eenvoudig is om zelf contact te maken met dat deel van jezelf, in mijn sessies begeleid ik cliënten hierbij. Gelukkig zijn er meerder manieren om (wat meer) contact te hebben met je innerlijk kind.
Wat kan helpen, is foto’s van vroeger bekijken. Wat deed je vroeger, waar werd je blij van? Laat je gedachten terug gaan naar die tijd. Wat voor gevoel komt bij je op?
Heb je zelf kinderen, dan is het eigenlijk heel makkelijk: als je met ze speelt, komt het kind in jou ook naar boven. Dus speel (nog) vaker met je kind(eren), kijk naar ze, luister naar ze, leer van ze!
Kijk naar je kinderen of andere kinderen en denk terug aan toen jij hun leeftijd had. Als je je kind of kleinkind of neefje, nichtje op schoot hebt, haal jouw jonge versie van diezelfde leeftijd voor de geest. Ga als het ware in gedachten in gesprek met dat kind: wat heeft het je te vertellen?
Ga toch spelen!
Daarnaast zijn er allerlei manieren om meer speelsheid in je leven creëren. Mocht je daar behoefte aan hebben..
Wat vond je vroeger leuk om te doen? Ga dat doen! Of iets dat daar op lijkt.
Doe wat je wilt en trek je niks aan van: kan dat wel? Ja hoor, het kan!
Dans, zing, doe dingen eens anders dan anders. Doe een cursus goochelen, ga bij een toneelvereniging, trek eens twee ongelijke sokken aan naar je werk, neem een andere route naar huis, zet een schommel in je tuin of een trampoline, kijk een tekenfilm, organiseer een spelletjesavond, doe mee met een pubquiz, ga op muziekles, huppel terwijl je over straat loopt, maak een tekening of bouw een boomhut. Verzin het maar.
Doe een improvisatiecursus om wat losser te worden. Eet eens een onbekend gerecht of bedenk zelf een nieuw recept dat nog niet bestaat. Neem een nieuw kapsel. Ga een dagje naar een pretpark.
Blijf niet hangen in je dagelijkse sleur of op de bank. Creëer meer vrije tijd, kijk minder tv. Ga er op uit, kleur buiten de lijntjes, ga buiten de gebaande paden en vooral: durf!
Durf te luisteren naar wat je hart je ingeeft in plaats van je kritische stem. Zoals je dat vroeger als kind als vanzelf deed. Want dat was en IS nog steeds jouw ware natuur.
En vergeet niet: ”We don’t stop playing because we grow old, we grow old because we stop playing” (Georfe Bernard Shaw).
Dus…speelse!