Een nieuwe start. Van hard naar hart.

In tegenstelling tot wat ik om mij heen hoor en lees op social media, ben ik mijn eerste werkweek in dit nieuwe jaar niet in volle vaart en volop actie gestart. Ik doe het rustig aan, ik moet ook echt even omschakelen. Waarom zou ik me na twee rustige weken weer direct volop in het geren en gevlieg storten?
Er zijn zoveel mensen die last hebben van stress, oververmoeidheid, burnout en wat doen we op dag één na de kerstvakantie? Meteen weer volop in de actie. Druk, druk, druk doen. Mag van mij, maar ik doe er niet meer aan mee.

Ik ben er namelijk best gevoelig voor, maar ik merk steeds meer dat het voor mij veel beter is om te werken en leven volgens mijn eigen ritme. Om me minder te laten leiden door mijn eigen overtuigingen over hoe het hoort en minder te kijken naar wat en hoe anderen het doen en meer te luisteren naar mijn lijf en te voelen wat ik nodig heb. Dat betekent dat ik regelmatig even niks mag doen, gewoon even lekker mijmeren, wat voor me uit staren of wat wandelen. Of dat ik eerst naar binnen mag met mijn aandacht, voordat ik begin aan de taken die gedaan moeten worden. Dat ik eerst mag stilstaan bij wat in mij speelt, bijvoorbeeld innerlijke onrust. Als ik daar aan voorbij ga, wordt het niks. Dus mag ik daar de tijd voor nemen. Wanneer ik me daar aan over kan geven, het ”moeten” loslaat, juist dan gaan dingen veel meer vanzelf. Dan komen de juiste ingevingen en doe ik de dingen die echt kloppen, in plaats van het met mijn hoofd te bedenken. Het biedt veel meer ruimte en dan ontstaan de mooiste dingen.

Wij Nederlanders hebben nog steeds dat calvinisme in ons. Je moet hard werken, heel hard. Je mag pas ontspannen en eventueel, misschien zelfs genieten maar pas nadat je hard hebt gewerkt. Als je hard werkt en het druk hebt, dan gaat het goed met je. Maar dat is natuurlijk onzin.

Het kan ook anders. Begrijp me niet verkeerd, ik ben niet tegen hard werken, maar niet op deze manier. Omdat het moet, omdat de economie moet blijven draaien, omdat er nog meer winst moet worden gemaakt. Of omdat dit DE manier is. Dat is het niet. Ik ben een voorstander van minder HARD werken en meer HART werken. Waarbij je niet puur vanuit je hoofd en vanuit ”moeten”, presteren en economisch gewin werkt, maar meer vanuit je hart, je gevoel, betrokkenheid, bezieling. Vanuit de vraag: hoe kan ik een bijdrage leveren?

Hoe anders zou alles dan zijn? Als de mens meer centraal komt te staan in plaats van de systemen. Als de menselijkheid in alles meer terug komt. En het plezier en de betrokkenheid. Als we minder doen puur om het doen maar ook de tijd nemen om eens stil te staan bij wat we doen en waarom we dat eigenlijk doen. Om vaker gewoon te zijn in plaats van continue te doen. En vanuit die vertraging en bezinning meer bij ons gevoel en intuïtie te komen en vanuit daar ideeën te laten ontstaan. Ik denk dat dit enorm kan bijdragen aan een andere, leukere, betere, gezondere, eerlijkere wereld.

En natuurlijk geldt hier: verandering begint bij jezelf. Zelf ben ik hier al wat jaren mee bezig en deze benadering bevalt me uitstekend. Het is niet altijd even makkelijk en vraagt de nodige aandacht, maar dan heb je ook wat. Beloofd!

Mocht jij ook een nieuwe koers willen gaan varen waarbij je de focus verlegt van hoofd naar hart en wil je daar ondersteuning bij? Neem dan gerust contact met me op om te bespreken welke mogelijkheden er zijn.