Ik weet niet hoe dat met jou zit, maar ik moet soms nogal wat van mezelf. En daarmee kan ik het mezelf flink moeilijk maken. Serieus, ik leg mijzelf soms zoveel op, ik kan zo ongelooflijk streng zijn voor mezelf…. het is gewoon belachelijk. Geef ik anderen het advies om de lat niet zo hoog te leggen, eis ik van mezelf wel heul veel…
Niet zo handig. Onlangs ben ik in die bekende valkuil gestapt en zat ik iets te veel in mijn hoofd. Vreselijke term, ik weet het, maar ik kan het niet anders omschrijven. Ik had van alles bedacht met dat hoofd zonder dat ik het ook voelde. Ik dreigde langzamerhand, als ik niet zou oppassen, als het ware een hoofd op pootjes te worden. Duidelijk beeld hè? Angstaanjagend ook, vind ik.
En maar doordenderen..
Wat was er nu aan de hand? Welnu, ik was al maandenlang erg druk geweest. Hard gewerkt, allerlei opdrachten en bijeenkomsten door het hele land en daarnaast nog allerlei taken die horen bij het zelfstandig ondernemerschap. Niks mis mee, ik vind mijn werk leuk en vind het niet erg om hard te werken.
Ik heb gelukkig ook nog een privé leven, met vriend, familie, vrienden en ik ben dan ook nog zo iemand (ook wel genoemd: introvert) die best wat tijd helemaal voor zichzelf (alleen dus) nodig heeft. En dat lukte even niet zo goed allemaal. Ik merkte dat sommige dingen me erg veel energie kostten, in plaats van dat ze me energie gaven. En toen heb ik even ingegrepen…
Het was me duidelijk geworden dat ik weer eens lekker streng voor mezelf was. Zo relaxed en makkelijk als ik naar anderen kan zijn, zo mega streng was ik voor mezelf. Ik had van alles bedacht dat ik van mezelf moest. En ik heb een hekel aan moeten!
Allerlei dingen die ik met mijn hoofd had bedacht, maar waar mijn hart niet sneller van ging kloppen. Ik kan van alles bedenken maar eh, dat hoeft niet altijd. Minder vanuit het hoofd en meer vanuit het hart en zo. Dat kan ik toch heel goed? Dat weet ik inmiddels toch wel? En dan nog in die valkuil stappen, tsss..
Veel van de dingen die ik moet, moet ik van mezelf. Best goed om mezelf de vraag te stellen: ”Eh Cor, van wie moet je dat eigenlijk?” Nou, in de meeste gevallen doe ik het mezelf dus aan. En is het wel echt zo dat ik dat moet? Waarom eigenlijk? Hoe erg is het als ik het niet doe? En moet het allemaal nu, nu, nu?
Een kwestie van moeten of willen?
En wat ik ook ontdekte toen ik eens kritisch keek naar mijn lange lijst met ”moetjes”, is dat niet alles op die lijst hoorde. Een aantal dingen moest ik helemaal niet zozeer, die wilde ik graag doen. Hoera! Gelukkig! Maar dat was ik even kwijt, omdat ik onbewust al snel spreek over moeten en het ook in mijn hoofd een kwestie van moeten was geworden. Het is ook zo’n gewoonte om het zo te zeggen, zoveel mensen doen dat. Maar het maakt een wereld van verschil: moeten of willen. Moeten is zo hard, zo streng en dwingend. En moeten is vermoeiend, het kost bakken met energie!
Als ik het vervang door willen, klinkt het niet alleen anders, het voelt ook anders. Willen voelt zachter en geeft ruimte en energie.
”Ik moet morgen mijn nieuwsbrief versturen” of ”Ik wil morgen mijn nieuwsbrief versturen”. Probeer maar eens uit met een voorbeeld van jezelf!
Als jij nou ook wel eens last hebt van al dat moeten, heb ik de volgende tips voor je die ik onlangs dus zelf heb toegepast:
1) Ik heb een lijst gemaakt van wat ik allemaal moest. Confronterend misschien, maar het geeft ook overzicht, want het blijft anders maar in je hoofd rondspoken en dan kan het nog meer en groter lijken dan het daadwerkelijk is. Ook zo vermoeiend.
2) Daarna heb ik eens gekeken of het echt overal een kwestie van moeten is. Of is er soms ook sprake van willen? Dit kwam naar boven in een gesprek, toen de ander me vroeg: ”Waarom moet je dat dan?” En mijn antwoord was: ”Ik wil het graag”. Aha! Dat maakt de zaak heel anders. Dus waar het kon en klopte, heb ik ”ik moet” vervangen door ”ik wil”. Veeeeel fijner..
3) Dan blijft er altijd wel iets over waar ”ik moet” blijft staan. Bij mij wel in elk geval. Ik heb mezelf vervolgens de vraag gesteld: ”Van wie moet ik dit?” Nou, heel vaak was dus het antwoord: ”van mezelf”. Maar is dat zo? Is deze gedachte echt waar? Want het is maar een gedachte. ”Is het echt 100% waar dat ik dit moet doen?” Hmm, de lijst werd al korter.
4) Vervolgens stelde ik mezelf de vraag waarom ik iets moet en wat er zou gebeuren als ik het niet zou doen. Of in elk geval niet nu. In de meeste gevallen zul je, zoals ik, ontdekken dat de wereld heus wel doordraait als je iets niet doet of nog even uitstelt. Heerlijk relativerend.
5) Dit brengt me bij het volgende: moet het echt nu, vandaag nog? Nee? Mooi, dan kan dat wachten. Stel prioriteiten, begin met dat wat echt niet kan wachten. Dat kan nooit veel zijn!
6) En ook een belangrijke: moet je het zelf doen of kan je iemand vragen of inhuren om het te doen? Och, je moet er maar op komen hè…:) Nou, ik niet, (want ik ben mevrouw ik-doe-alles-lekker-graag-zelluf) dus iemand (volgens mij een coach, ja ik heb zelf ook een coach!) kwam ooit eens met deze wijsheid aanzetten.
7) De laatste en heel belangrijke tip. Wat ik heb gedaan toen ik door had dat ik mezelf tot waanzin en vermoeidheid aan het drijven was, is voelen (i.p.v. bedenken!) wat ik nodig had. ”Waar word ik blij van?” vroeg ik mezelf. Het antwoord kwam vrij snel en ik ben meteen dezelfde dag begonnen om die dingen (weer) te gaan doen. In mijn geval betekende dat o.a. wandelen, de natuur in (weer of geen weer, wandelen in de regen kan ook zeer ontspannen zijn) sporten en lezen. Want als je het druk hebt, schieten de dingen die je juist energie geven en op de been houden er al snel bij in.
Tja, niets menselijks is ons vreemd zeg ik altijd maar. Als dit verhaal voor jou herkenbaar is, en je wel wat hulp kunt gebruiken om eens wat relaxter met jezelf om te gaan en meer tijd te nemen voor wat je wilt en wat je blij maakt en energie geeft, neem dan gerust contact met me op. Ik weet er immers alles van 🙂