Uiteindelijk komt het hier op neer. Waar kies jij voor?

Een tijdje geleden luisterde ik naar een oude opname van Wayne Dyer. Misschien ken je hem van zijn boeken en ”inspirational talks” over spiritualiteit? Hij leeft al een paar jaar niet meer, maar zijn gedachtegoed is nog springlevend en zeer waardevol.
Ik mag nog steeds graag naar hem luisteren en laatst hoorde ik hem iets zeggen dat ik wel al eerder had gehoord, maar dat me nu ineens heel erg pakte. Ken je dat? Soms moet je iets meerdere keren horen.
Het gaat om deze uitspraak:

”You can be a host to God or a hostage of your ego”

(i.p.v. god kun je ook de bron, universum, kosmos, spirit etc. lezen)

WAUW. Laat dit eens goed tot je doordringen.

Dat is inderdaad waar het op neerkomt. De keuze tussen deze twee. Ingewikkelder dan dit is het niet. Wij maken het ingewikkeld. Of liever gezegd: ons ego.
We zitten zo vaak vast in ons ego. Ik ook. Ik heb een vrij groot ego kan ik in alle bescheidenheid zeggen:) Vroeger dacht ik dat ego alleen te maken had met ”kijk mij eens geweldig zijn” en daar had ik (onzeker als ik was) bepaald geen last van, dus had ik ook geen last van een ego, dacht ik. Maar dat was dus mijn ego die dat dacht..

Maar goed, we hebben nou eenmaal allemaal een ego.
Daar moet je wat mij betreft ook niet vanaf proberen te komen, zinloos.
We hebben een ego, we zijn niet ons ego.
Daar zit het em in. Dat onderscheid kunnen maken.

Want we identificeren ons teveel met ons ego.
Ons ego voedt zich met angst, o het is zo’n angstig monster!
Als we luisteren naar ons ego, geloven dat we gelijk zijn aan ons ego, levert dat vooral gedoe op. We handelen uit angst, willen controle houden, zijn steeds aan het strijden, met onszelf en met anderen en we geloven in onze afgescheidenheid van anderen en het grote geheel (wederom: god, de bron etc.). En er ontstaat nog meer angst. Het ego doet ons geloven in het valse idee van wie we zijn. Namelijk: ik ben wat ik doe, ik ben wat ik heb, ik ben wat anderen van me vinden.

Dat ego houdt ons dus mijlenver bij onze ware natuur vandaan: liefde. We zijn van oorsprong allemaal een schitterende diamant die verborgen gaat onder alle lagen die we in het leven tot dusver hebben opgelopen. We zijn niet afgescheiden, we zijn allemaal onderdeel van het grote AL, we zijn allemaal verbonden met de bron die ons heeft gecreëerd. We zijn immers gemaakt van sterrenstof!

Echter, die verbinding is vaak niet zo sterk of helder. Er is sprake van roest of beschadigingen, een slechte ontvangst. En dat komt allemaal door dat ego. Waardoor we geloven in de illusie van afgescheiden zijn. Waardoor we geloven dat we niet goed genoeg zijn, dat we wel kunnen dromen, maar dat die toch nooit uit zullen komen. Want het leven is pijnlijk en moeilijk en ingewikkeld! Het ego kan ervoor zorgen dat ons leven verandert in een ware hel..

Dat hoeft niet zo te zijn. Echt niet. Natuurlijk kent het leven z’n uitdagingen en ups & downs, maar het is meestal niet wat er gebeurt, maar hoe we daar op reageren dat lijden veroorzaakt. En het ego is dol op lijden!
Het zit em in die verbinding met onszelf en het geheel, die vaak beschadigd is, onder meer omdat we teveel vanuit ons hoofd leven en te weinig vanuit hart en ziel.Gelukkig kun je altijd, altijd die verbinding verbeteren!
Zeker, het kan een worsteling zijn om de verbinding met je ware natuur, je essentie, te herstellen. Trust me, I know. Ik weet hoe het is om de weg kwijt te zijn, te zoeken en te worstelen. En dat lekker in je eentje te doen, geen hulp te durven vragen. Om te geloven in de bullshit die mijn ego me wijsmaakt, mezelf klein te houden en niet trouw te zijn aan mijn ware zelf. En als ik dat dan wel deed, als de verbinding er wel was, was het een kwestie van tijd en ja hoor, trapte ik er wéér in.Maar inmiddels weet ik gelukkig hoe ik mezelf altijd weer opnieuw kan verbinden met mijn ware natuur. Hoe ik altijd weer opnieuw kan kiezen voor liefde en licht wanneer chaos en duisternis zich hebben aangediend. Hoe ik altijd weer kan switchen en mijn energie kan veranderen. Want het gaat over energie!

Hoe groot is jouw ego ?
In hoeverre laat jij je er door leiden?
Hoe is jouw verbinding met jouw ware natuur?

Laat jij je voornamelijk leiden door angst of liefde?
Hoe vaak laat jij je, zonder dat je er erg in hebt, toch weer leiden door allerlei negatieve bullshit gedachten?
Hoe vaak doe je iets wel of niet gebaseerd op de mening van anderen?
In hoeverre luister jij naar je hart?
Gun jij jezelf, deep down, geluk, succes en liefde?
Of heb je daar een oordeel over?
In hoeverre leef jij je potentie?

Kun jij loslaten of probeer je vooral situaties te controleren?
Kun jij zowel je eigen licht als duisternis erkennen?
Hoe vaak ben jij ofwel meedogenloos streng of liefdevol ondersteunend voor jezelf?
Neem je genoegen met wat je kunt krijgen of durf je te gaan voor wat je hart echt sneller doet kloppen?Het gaat niet om goed of fout he? Het gaat erom of je eerlijk kunt zijn naar jezelf.
Waar sta je nu? In hoeverre ben jij verbonden met jezelf?