‘’Al dat ge*#* over voelen en emoties, ik kan daar niks mee’’
Zei een cliënt van mij eens. Hij klonk gefrustreerd en geïrriteerd. Wat ik wel begreep. Zijn vrouw die regelmatig tegen hem zij dat hij echt eens moest leren te voelen, zijn dochters waarmee hij botste, collega’s die hem verweten bot te zijn. Hij wou wel, maar het lukte niet. En ergens wilde hij het ook niet, want dat niet voelen, werkte al heel lang goed voor hem. Tot nu dan.
Vrijwel elke cliënt die ik tot nog toe heb begeleid, heeft in meer of mindere mate moeite met voelen. Velen hebben het simpelweg nooit geleerd omdat er vroeger thuis weinig aandacht voor was. Soms is het voelen als het ware uitgeschakeld (onbewust) omdat diegene vroeger iets heeft meegemaakt (vaak al in de vroege kindertijd) dat een overweldigende pijn opriep. Too much to handle. Wat dan gebeurt, (onbewust, automatisch) is dat je in de overlevingsmodus schiet en al die gevoelens van verdriet, angst, eenzaamheid, schaamte worden uitgeschakeld. Of liever: on hold gezet, want ze verdwijnen natuurlijk niet ineens.
De vlucht omhoog
Wanneer je je emoties en gevoelens on hold zet, maak je de beweging naar boven, naar het hoofd. Je gaat van voelen naar denken. Veel veiliger. Dan hoef je niet zoveel te voelen. Sommige mensen kunnen werkelijk alles rationaliseren. Regelmatig heb ik mensen in mijn praktijk die verbaal heel sterk zijn en overal een verklaring voor hebben. Ze willen alles analyseren en begrijpen. Sommigen stoppen bijna niet met praten, omdat ze dat zo gewend zijn. Zolang je praat, hoef je niet te voelen. Weer anderen vluchten in hun fantasie en dan zijn er nog mensen die zich wenden tot het spirituele, maar dan slechts eenzijdig (niet geaard). Allemaal vluchtbewegingen naar boven, van voelen naar niet voelen.
Zoals ik al zei: die gevoelens zijn niet verdwenen, die zitten opgeslagen in het lijf. Eerst in het energetische lichaam als energie (die niet langer vrij kan stromen, dus een blokkade wordt) en uiteindelijk in je fysieke lichaam. Het overlevingsmechanisme kan jaren stand houden. Op zich is er niks mis met zo’n overlevingsmechanisme, het heeft een functie. Het heet niet voor niet zo. Echter, wanneer je volwassen bent en het niet meer nodig hebt omdat je al lang uit de situatie van vroeger bent, zit dat mechanisme je vroeg of laat in de weg. Vaak merken mensen het in hun contact met anderen, dat moeizaam verloopt. Ze lopen vast in relaties en/of werk of voelen zich opgesloten in zichzelf. Ze weten niet meer wie ze zijn en willen of hebben zo hard gewerkt dat ze er bijna bij neervallen. Want keihard door ploeteren is ook een manier om maar niet te hoeven voelen.
Waarom is het zo belangrijk om te voelen?
Het kan een enorme uitdaging en zelfs eng zijn om alsnog contact te maken met die onderdrukte gevoelens en emoties. Toch is dat nodig.
Waarom? Omdat allereerst de energieblokkades verholpen moeten worden, dat is noodzakelijk voor een goede gezondheid en ook goed functioneren. Je lichaam blijft signalen geven, net zolang totdat je ernaar luistert. Dat kan zich bijvoorbeeld uiten in rugpijn. ”Ineens had ik last van mijn rug” zeggen mensen dan. Maar dat is helemaal niet zo ineens. Als je de signalen van je lijf lang genoeg negeert kan je uiteindelijk zelfs ziek worden, als gevolg dus van onverwerkte emoties.
Wanneer je alsnog gaat voelen, gaat de energie weer bewegen. In eerste instantie kan dit vermoeidheid geven, maar op langere termijn krijg je juist meer energie. Je maakt letterlijk ruimte in je lijf en kunt dit ook zo voelen. Je voelt je lichter, gewoon lekkerder in je vel. Er komt meer levensenergie tot je beschikking.
Wat ook gebeurt en wat heel belangrijk is, is dat je afdaalt uit je hoofd en je gehele lijf gaat bewonen. Hierdoor sta je beter in contact met de signalen van je lijf, zoals je verlangens, grenzen en behoeften en kun je daar effectief op reageren. Je bent meer in balans, ratio én gevoel werken samen. Je wordt niet langer geleid door je verdrongen emoties (want dat gebeurt ook al hebben we dat vaak niet door) maar jij hebt de regie over je gevoelens en emoties. Je staat steviger en er ontstaat ook meer helderheid, zeker ook als je inzicht hebt gekregen in je patronen, hoe ze zijn ontstaan en werken. Vaak hebben mensen meer begrip voor henzelf, kunnen ze met meer compassie naar zichzelf kijken.
Dit alles gaat niet in één keer en dat hoeft ook niet. Het is een proces, stap voor stap. Het is altijd weer indrukwekkend om te zien hoeveel gestold verdriet, onderdrukte woede of angst of schaamte een mens bij zich kan dragen. En de verandering, die fysiek heel zichtbaar is, nadat het alsnog is geuit en doorleefd is net zo indrukwekkend.
Wil jij meer weten over hoe lichaamsgerichte coaching kan bijdragen aan de beweging van denken naar voelen? Draag jij onverwerkte emoties met je mee en wil je hiermee aan de slag? Neem dan vrijblijvend contact met me op, ik vertel je graag over de mogelijkheden.