De comfortzone, je kent hem wel. Er wordt vaak over gesproken wanneer het gaat om gedragsverandering en vaak word je dan aangemoedigd om vooral uit die comfortzone te komen.
En dat zeg ik ook wel eens 🙂 En het is ook zo. Kijk, niks mis met je comfortzone, maar op een gegeven moment wordt het wat voorspelbaar en saai . Je bent toe aan wat anders. En als je zelfontwikkeling en groei belangrijk vindt, dan moet je er wel uit, want dat vindt nou eenmaal plaats buiten je comfortzone.
En ja, dat is spannend. Alles wat nieuw is voelt ongemakkelijk en roept spanning op. Verlangen gaat altijd samen met angst. Geen groei zonder groeipijn. Het hoort er gewoon bij.
Alleen: je hoeft niet meteen met zevenmijlslaarzen uit je comfortzone te springen naar zeg: tien meter verder.
Je kan ook beginnen met kleine stapjes. Vele kleine stapjes maken uiteindelijk immers net zoveel meters. Zo kom je er ook. Het zijn vaak juist de kleine stappen die het em doen..
Als we in een situatie zitten waarin we voelen dat we toe zijn aan een volgende stap, kan dat heel beangstigend zijn. En we helpen onszelf niet bepaald door de lat meteen heel hoog te leggen. En dat is wat ik vaak zie gebeuren.
Kleine stapjes in de juiste richting brengen je naar je uiteindelijke doel
Vrouwen die bijvoorbeeld helder hebben waar ze naar toe willen en meteen sky high willen. En dat vervolgens te eng vinden en niks doen (verstarren, één van de reacties op angst naast vechten en vluchten). En dus blijven staan waar ze al stonden.
Stel, je wilt graag meer van jezelf laten zien in je werk en je wilt jezelf en jouw ideeën presenteren. Je vindt het doodeng en hebt nog nooit zoiets gedaan, maar je verlangt er zo sterk naar dat je ervoor gaat. Dan ga je toch niet meteen voor een groot publiek je ideeën verkondigen? Dat leidt alleen maar tot mega veel stress en je maakt het jezelf extra moeilijk. Achteraf ben je blij dat je nog leeft, maar het is eens en nooit meer.
Je kan beter eerst oefenen voor een klein publiek van bekenden. Nog steeds eng, maar aanzienlijk minder. Je kan dan veilig oefenen en uitproberen en mensen die je vertrouwt om tops en tips vragen. Of je volgt eerst een training en werkt dan toe naar een presentatie voor een groter publiek. Je hebt dan technieken geleerd en komt een stuk beter beslagen ten ijs.
Dit is hoe het vaak wordt voorgesteld:
Heel leuk, maar dit is dus niet het hele verhaal.
Onderstaande afbeelding geeft het iets genuanceerder weer.
Is de stap te groot, dan kom je in de zogenaamde paniekzone: de angst slaat je om het hart en je kan niet eens logisch nadenken. Er is totaal geen sprake van leren en succesvolle verandering. Er is enkel STRESS en PANIEK!
Handiger is het om je comfortzone wat op te rekken en de stap te zetten naar de leerzone (ook wel stretch-, groei- of moedzone genoemd). Ook spannend, maar zoals eerder gezegd: dat hoort er nou eenmaal bij. Hier is het echter uitdagend spannend, de stress is hanteerbaar. Je wilt graag de stap zetten dus je bent bereid risico te nemen en je krijgt er energie van. Door actie te ondernemen via kleine stappen, verdwijnt uiteindelijk de angst en krijg je zelfvertrouwen.
En zo kom je uiteindelijk terecht in die zogenaamde magische zone.
Daar mag je dus de tijd voor nemen, sterker nog: dat raad ik je sterk aan.
En ook niet onbelangrijk: geniet van je reis, het is een proces. Wil ik zelf ook nog wel eens vergeten:)
Ga nu voor jezelf eens na:
- Wanneer stapte jij voor het laatst uit je comfortzone?
- Wat heb je daar van geleerd en waar kun je trots op zijn?
- En welke kleine stappen kun jij nu zetten om uiteindelijk bij jouw huidige grote doel of verlangen te komen?
Schrijf het op, maak het inzichtelijk. Bespreek het met anderen, maak een plan en heel belangrijk: onderneem actie!
Wacht niet tot het juiste moment, want dat bestaat niet.
Dus: wat kun jij vandaag nog doen om in beweging te komen?
Succes, je kan het! 