Jezelf vergelijken met anderen is een recept om je ongelukkig te voelen

We doen het allemaal wel eens. In meer of mindere mate. Jezelf met een ander vergelijken.

En dat is niet erg, dat is mens eigen denk ik. Het ligt er aan hoe vaak je het doet en wat de reden is. Soms is het best leerzaam om eens goed naar anderen te kijken, hoe zij bepaalde dingen doen. Ik kijk bijvoorbeeld wel eens naar collega trainers, hoe zij met een lastige situatie (weerstand in de groep bijvoorbeeld) omgaan. Niks mis mee.

Wanneer je jezelf echter vaak vergelijkt met anderen  en er ook nog eens een negatief oordeel op plakt, is er iets aan de hand.

Laat dit laatste nou precies zijn wat veel vrouwen die ik coach doen.

Hoe krijgt zij dat allemaal voor elkaar!?

Het gaat dan om allerlei zaken. Werk, relatie, gezin, sport, uiterlijk, noem maar op.

”Zij werkt fulltime, heeft drie kinderen en sport ook nog eens twee keer per week. En dan kijk ik naar mezelf en denk ik: wat ben ik lui!”

”Mijn vriendinnen hebben veel betere, interessantere banen”.

”Anderen gaan daar zoveel makkelijker mee om dan ik, ik moet altijd zo moeilijk doen”.

En meer van zulks..

Jezelf de grond in stampen

Het oordeel naar henzelf is genadeloos. En door zichzelf zo te vergelijken met anderen, belanden ze in een negatieve spiraal. ”Zie je wel, ik doe het niet goed”. En hup, ze worden nog strenger voor zichzelf. De innerlijke criticus is keihard aan het werk hier. Staat volledig aan het roer en dat bevalt hem/haar uitstekend!

Je wordt er uiteindelijk doodongelukkig van. Je stampt jezelf keihard de grond in. Mijn moeder zei altijd: ”stamp jezelf nooit de grond in, dat doen anderen wel voor je”. Hmm, helaas waar, er zijn altijd wel mensen die kritiek op je hebben, dus wees maar liever mild naar jezelf. Echt waar, ik zie zoveel vrouwen zichzelf steeds maar weer vergelijken met andere vrouwen en het is een recept om je behoorlijk ellendig te voelen.

Het heeft geen enkele zin en toch doen we het. Why??

Zoals al genoemd: de criticus. Vaak is er sprake van een zeer strenge, hard werkende, dominant aanwezige innerlijke criticus. En vaak is er ooit in de jeugd een aanleiding geweest (dat kan iets heel kleins zijn, een opmerking bijvoorbeeld) waardoor die criticus zo hard aan het werk is gegaan. ”Je moet hard werken en goed je best doen”.

Het heeft ook te maken met een laag zelfbeeld en een gebrek aan zelfvertrouwen. Niet op jezelf vertrouwen, niet zien wat je goed af gaat. Weinig zelfliefde, niet luisteren naar je intuïtie. Of überhaupt niet in contact staan met je intuïtie.

Welnu, wat ik wel eens zeg (naast dat we in de sessies werken aan o.a. anders leren omgaan met je innerlijke criticus en het helen van blokkades) en wat voor sommige vrouwen echt een eye-opener is, is dit:

Hoe een ander zijn of haar leven leidt, is zijn/haar zaak. Dat gaat jou simpelweg niet aan! En andersom geldt dat ook: jij bepaalt zelf hoe jij jouw leven leidt en daar heeft een ander weer niks over te zeggen.

Bovendien is ieder mens anders. Gelukkig maar! De vrouwen die ik coach zijn vaak super sensitief en vergelijken zichzelf met anderen die dat niet zijn. Dat is appels met peren vergelijken zeg maar.

Je kan je beter focussen op wat jij zelf wilt. Wat voelt goed voor jou en wat past bij jou? Voelen is hierbij wel het sleutelwoord, want vaak vergeten we dat. Zitten we zo in ons hoofd, dat zo vol zit met oordelen, belemmerende overtuigingen en negatieve gedachten.  En zo belandt je in die negatieve spiraal. En heb je helemaal geen oog voor alles wat goed gaat en positief is, want dat is er ook altijd nog!

Dus als je jezelf er nou op betrapt dat je jezelf regelmatig vergelijkt met anderen, denk dan even aan bovenstaand: je hebt niks te maken met anderen!

Besteed al je aandacht en energie nou eens niet aan anderen maar aan jezelf, aan wat jij nodig hebt en wat voor jou goed voelt. En sta eens stil bij alles wat er al is. Wat je al hebt, wat je kan, goed doet, wat een glimlach op je gezicht tovert etc.

Schone schijn?

O ja, en dan is er ook nog dit: het gras bij de buren lijkt vaak groener.…

We zien alleen maar de ogenschijnlijke successen van die anderen, hoe fantastisch hun leven is, het gemak waarmee ze alles voor elkaar krijgen waar jij zo mee worstelt. Maar is dat echt zo? Is het bij die ander echt allemaal geweldig en rozengeur en maneschijn?

NEE NATUURLIJK NIET!

Bij niemand is het altijd alleen maar feest, joepie-de-poepie alles gaat fantastisch, alles onder controle hier, één-en-al succesverhalen.

Al beweren sommigen van wel, echt: geloof het niet, want het is niet waar. Je houdt jezelf dus ook nog eens voor de gek.

Doe jezelf dus een plezier en houd op met jezelf altijd en eeuwig met anderen te vergelijken.

Ik ben benieuwd of dit herkenbaar voor je is en wat je hiervan vindt!

Laat je een reactie achter?